گال یک نوع عفونت پوستی ناشی از کنه جرب است که خود را با خارش پوست نشان می دهد. این عفونت گاهی به نام عفونت جرب نیز نامیده می شود. اصطلاح scabies یا همان گال، در واقع از واژه لاتین “scratch”، به معنی خراش گرفته شده است. این کرم کوچک داخل پوست نفوذ کرده و باعث واکنش های آلرژیک می شود. این واکنش ها خود را به شکل بثورات و خارش برزو می دهند. در سراسر جهان، حدود 300 میلیون نفر آلوده به جرب هستند.
پیشنهاد می کنیم تا انتهای این مطلب مجله مرکز لیزر و زیبایی لیلی لند ما را همراهی کنید تا اطلاعات مفیدی از بیماری پوستی گال به دست آورید.
تاریخچه گال
تصور می شود که این بیماری عفونی یکی از بیماری های باستانی باشد که بیش از 2000 سال سن دارد. مورخان حدس می زنند که نام این بیماری در کتاب مقدس و نوشته های ارسطو نیز جای دارد. گال، انسان ها را بدون توجه به سن، جنسیت، وضعیت اقتصادی و اجتماعی یا نژادی تحت تاثیر قرار می دهد.
رهایت بهداشت شخصی اغلب به عنوان یک عامل جلوگیری کننده از این بیماری محسوب نمی شود. اگر چه شستشو دست آلوده با صابون و آب گرم می تواند اغلب انگل ها را از بین ببرد. این بیماری زمانی ایجاد می شود که تخم های جلب، روی پوست سکنی گزیده و در زیر سطح پوست شروع به رشد می کنند. انگل گال از پوست تغذیه کرده و تخمک و مواد زائد خود را روی آن منتشر می کند. این عامل باعث می شود خارش تشدید شود.
تخم ها طی سه تا چهار روز به کرمی تبدیل می شوند که می تواند پوست افراد سالم را آلوده کند. این کرم ها 3 تا 4 هفته درون بدن زندگی می کنند. کرم جرب از خون تغذیه کرده و در پوست نفوذ می کنند. واکنش بدن به تخم این انگل ها عاملی است که خارش ایجاد می کند.
علائم گال
اولین و بارزترین علامت عفونت گال، ایجاد خارش تعریف شده است. کنه ها ممکن است قابل مشاهده یا کاملا مخفی باشند. اما عموما برجستگی های قرمز رنگ و زیگ زاگی آن ها بر روی پوست مشخص است. این برجستگی های ممکن است شبیه تاول یا جوش های کوچک باشند. گال معمولا تمایل دارد که در مناطق چین دار پوست مانند داخل آرنج، بین انگشتان، پشت زانو، مچ دست و مناطقی از این دست زندگی کند.
اما به طور معمول صورت و پوست سر از این کنه ها در امان هستند. کنه های جلب ممکن است در یک ناحیه موضعی باشند یا به تدریج بر روی سطح پوست گسترش پیدا کنند.
عوامل خطر ابتلا به این عفونت
گال از طریق تماس پوست با پوست از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. در موارد نادری هم مشاهده شده که انسان از حیوان خانگی خود مانند سگ و گربه این بیماری را گرفته است. کنه این بیماری بسیار مسری است و می تواند در ملافه های آلوده، مبلمان، تشک، لباس، صفحه کلید، حوله، و به بیانی تقریبا در هر سطحی که پوست انسان با آن برخورد دارد، زندگی کند. علاوه بر این، کنه ها می توانند بدون داشتن میزبان تا سه روز زنده بمانند. اما زمانی که پوست انسان را آلوده کرده و میهمان ناخوانده آن می شوند تا 4 هفته نیز می توانند زنده بمانند.
شایع ترین روش انتقال آن تماس پوستی طولانی مدت است. مشاهده شده افرادی که در محیط های آلوده قرار داشته اما از لباس آستین بلند استفاده کرده اند کمتر مبتلا شده اند. تماس فیزیکی طولانی مدت معمولا به معنی تماس پوست با یک فرد آلوده است که طولانی تر از حد متوسط باشد.
چه مناطقی آلوده به این کنه هستند؟
کنه این بیماری معمولا در مکان های عمومی مانند خانه سالمندان، اردوگاه های تابستانی و مدارس وجود دارند. در این محیط ها انتقال بیماری ساده تر انجام می شود. البته جالب است بدانید که کنه ای که انسان را آلوده می کند، از کنه ای که حیوانات خانگی را مبتلا می کند، متفاوت است. به همین خاطر است که معمولا انسان این بیماری را از حیوانات خانگی نمی گیرد.
روش های تشخیص
علائم بالینی این کنه ها در بدن افرادی که تا به حال به گال مبتلا نشده اند، می تواند نشانه های خارجی را از 4 تا 6 هفته پس از آلوده شدن از خود نشان دهند. اما در کسانی که قبلا گال گرفته اند، در صورت آلودگی مجدد، علائم را به سرعت و ظرف 2 الی 4 روز پس از آلوده شدن از خود نشان می دهند.
هنگامی که علائم ظاهر می شوند، می توان از روش های مختلفی برای تشخیص علائم عفونت استفاده کرد. برای تشخیص معمولا از این روش استفاده می شود:
جوهر قلم یا پماد تتراسایکلین موضعی بر روی پوست مالیده شده و سپس با یک پد الکلی پاک می شوند. سپس نور خاصی به پوست تابیده می شود. اگر الگوی Z مانند روی پوست و زیر نور خود را نشان دهند یعنی فرد به جلب مبتلا است.
خراش دادن پوست
یکی دیگر از روش های تشخیص این است که نمونه ای از پوست را زیر میکروسکوپ برای حضور کنه یا ضایعات به جای مانده از آن بررسی می کنند. تشخیص حضور کنه به این روش اغلب می تواند برای پزشک بسیار سخت و برای بیمار بسیار ناخوشایند باشد و پزشکان ممکن است مجبور شوند بخش های متعددی از پوست را به منظور رد یا تایید بیماری بردارند. از آن جا که کنه می تواند به لایه ها مختلف پوست نفوذ کند، بنابراین باید لایه ها مختلف پوست برای تایید تشخیص تست شود.
حتی اگر میکروسکوپ و سایر تکنیک های تشخیص این عفونت را کاملا تشخیص ندهند، باز هم پزشکان از روش های درمانی استفاده می کنند. با توجه به دشواری تشخیص کنه ها زیر میکروسکوپ و گاهی اوقات تأیید خارج از حضور آن ها، بهتر است برای بیمارانی که اکثر علائم عفونت را از خود نشان می دهند، از درمان به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده شود. حتی اگر تست پوست و یا آزمایشات دیگر دقیقا حضور کنه را تایید نکنند.
سیستم های ایمنی ضعیف
در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی مانند اچ آی وی، ایدز یا کمبود ایمنی بدن، به دلیل این که در معرض ابتلا به عفونت هستند، باید درمان پیشگیرانه انجام شود. عفونت های ثانویه می تواند به عنوان عوارض در این بیماران رخ دهد و باعث ایجاد عارضه جانبی و افزایش احتمال عفونت حاد شود.
گزینه های درمان گال
به شدت توصیه می شود که بیماران از یک پزشک جهت تشخیص و تعیین گزینه های درمانی برای عفونت ناشی از گال استفاده کنند. برخی از عفونت ها می توانند خود به خود درمان شوند. اما برخی از عفونت ها در صورت عدم درمان می توانند مشکلات ثانویه ایجاد کنند. افزایش خارش، تشکیل دلمه خونی و پوسته پوسته شدن پوست ممکن است نشان دهنده پیشرفت عفونت باشد. در چنین مواردی، درمان های پزشکی بهترین گزینه هستند. کنه گال همچنین می تواند به مرور زمان به داروها مقاوم شود. اما این عارضه معمولا در عفونت های تکراری اتفاق می افتد.
به محض تشخیص گال پزشک پیشنهاد می کند که ناخن ها کوتاه شده تا از خراشیدگی پوست و بدتر شدن عفونت جلوگیری شود.
روش های درمان گال به شرح زیر می باشد:
استفاده از صابون گوگرد
صابون گوگرد در غلظت 6 تا 10 درصد، درمان طولانی مدت برای مبارزه با گال است. بیماران باید به طور موثر و با صابون گوگرد حداقل چهار بار در روز پوست خود را بشویند. ملافه ها، لباس ها و سایر اقلام نیز باید در آب بسیار گرم و صابون شسته شوند.
روغن چریش
علاوه بر صابون گوگرد، روغن چریش یا نئم یکی دیگر از درمان های هومیوپاتی موثر برای گال است. این روغن دارای خواص ضد قارچ و ضد باکتری است که می تواند به درمان بیماران مبتلا و تسکین پوست کمک کند.
روغن درخت چای و Elimite
درصد موفقیت روغن درخت چای در درمان این عفونت متوسط رو به کم است. بنابراین اغلب برای درمان سریع گال باید از داروهای تجویزی استفاده کرد.
یکی از رایج ترین درمان های موضعی تجویزی برای گال، کرم Elimite، است. بیمار باید این کرم را روی تمام سطح پوست مالیده و پس از 10 تا 14 ساعت آن را با آب گرم و صابون شستشو دهند. این درمان باید یک الی دو هفته ادامه پیدا کند.
پرمترین، داروهای خوراکی، و آنتی هیستامین ها
پرمترین یکی دیگر از محبوب ترین دارو های موضعی برای درمان گال است. این پماد در شب استفاده شده و بعد از هشت تا چهارده ساعت شسته می شود.
درمان جدیدتر برای عفونت گال، دارو خوراکی ایورمکتین است. این دارو باید دو بار مصرف شود. یک بار در شروع و سپس یک بار دو هفته بعد برای از بین بردن کامل عفونت. در حالی که ایورمکتین دارای عوارض جانبی است اما این عوارض بعد از قطع مصرف از بین رفته و معمولا در مقایسه با خارش دائمی ناشی از گال خفیف تر است. این دارو باید در هر بار 3 میلی گرم استفاده شود.
آنتی هیستامین ها نیز ممکن است برای مبارزه با خارش که اغلب با شیوع گال همراه است تجویز شوند.
استریلیزاسیون وسایل خانه در طی و پس از درمان
تمام مواردی که فرد آلوده آن ها را لمس کرده است از جمله ملافه، حوله و لباس، باید بلافاصله جهت از بین بردن کنه ها، در آب گرم شسته شوند. حتما این پارچه ها را در محیط گرم یا زیر نور خورشید خشک کنید. تشک، فرش، اسباب بازی و هر چیز دیگری که شخص آلوده آن را لمس کرده است باید کاملا ضد عفونی و شسته شود.
بهتر است کف خانه را نیز با بخار شو بشویید. کاشی ها، کف آشپزخانه و کف حمام را نیز باید با آب گرم و محلول سفید کننده بشویید تا در صورت وجود کنه، ضد عفونی شوند. این کارها باید تا زمانی که بیمار به طور کامل بهبودی پیدا نکرده است به صورت روزانه انجام شود.
برای جلوگیری از عفونت مجددا توصیه می شود که چندین هفته این روش های ضد عفونی کننده را ادامه دهید.
درمان اعضای خانواده
پزشکان توصیه می کنند که اگر فردی در خانه به گال مبتلا است، دیگر اعضای خانواده نیز درمان های تجویز شده را استفاده کنند. آن ها معتقدند که با حضور فرد آلوده به زودی سایر اعضا نیز مبتلا خواهند شد. بنابراین بهتر است از ابتدا جلو پیشرفت بیماری گرفته شود.
جلوگیری از ابتلا به گال
برای گال واکسنی وجود ندارد. بنابراین، بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا، اجتناب از تماس طولانی مدت با افراد مبتلا به عفونت است. اگر مشکوک به تماس با چنین فردی شده اید، باید ملافه، لباس، حوله یا مواردی که ممکن است فرد آلوده به آن دست زده باشد را بلافاصله در آب بسیار گرم و صابون شستشو دهید.
اضافه کردن مقدار کمی اسید بوریک به لباسشویی نیز می تواند مفید باشد. فرش ها و کف ها نیز باید بخار شور شوند.
اسپری پرمترین نیز برای جلوگیری مفید است. اما دقت کنید که نباید از این اسپری در نزدیکی نوزادان و حیوانات خانگی استفاده کرد. EPA این اسپری را به عنوان یک عامل سرطان زا معرفی کرده است. با این حال، برای استفاده خانگی اسپری پرمترین می توانند آن ها را در مکان هایی که دور از دسترس است و تصور می کنید گال در آن جا حضور دارد بپاشید.
اما پودر اسید بوریک طبیعی است و می توان آن را روی فرش، کف و دیگر قسمت های خانه به منظور جلوگیری و کشتن کنه ها پاشید. درست است که اسید بوریک طبیعی است اما ممکن است در بعضی از افراد و حیوانات پوست را تحریک کند. بنابراین در استفاده از آن احتیاط کنید.
