در مطلب (بی اختیاری ادرار در زنان انواع، علل و درمان های کنترل مثانه قسمت اول) از مجله لیلی لند به موضوع مهم پزشکی در خصوص زنان پرداخته شده است این مقاله در دو قسمت تقدیم شما عزیزان می‌شود. در ادامه با ما همراه باشید.
بی اختیاری ادرار به از بین رفتن یا نشت ادرار به دلیل کنترل معیوب مثانه است. تخمین زده می‌شود 25 تا 33 درصد از مردم از بی اختیاری ادرار رنج می‌برند. این بدان معناست که میلیون‌ها نفر با این شرایط زندگی می‌کنند. انواع مختلفی از بی اختیاری ادرار وجود دارد. اگرچه زن و مرد هر دو از این بیماری رنج می‌برند، چندین عامل منحصر به فرد برای زنان، خطر بی اختیاری ادرار در زنان را افزایش می‌دهد. این تصور غلط رایج است که این مشکل یک قسمت عادی از پیری است. خوشبختانه، روشهای زیادی برای مدیریت بی اختیاری ادرار و به حداقل رساندن تأثیر آن بر زندگی شما وجود دارد.
پیامد‌های گسترده بی اختیاری ادرار در زنان
بی اختیاری ادرار بیش از آنکه برای افراد مشکلی با ریشه نگران کننده سلامتی باشد؛ بیشتر در سطح اجتماعی، روانی و عاطفی افراد تأثیر می‌گذارد. افرادی که بی اختیاری ادرار دارند، از ترس بروز این مشکل، از رفتن به مکانها یا موقعیتهای خاص جلوگیری می‌کنند. بی اختیاری ادرار می‌تواند زندگی را محدود کند، اما نگرانی لازم نیست، این نگرانی پس از شناسایی و بررسی علت اصلی قابل درمان است.
علائم بی اختیاری ادرار در اثر استرس
بی اختیاری استرس دومین نوع شایع در زنان است.
بی اختیاری به علت استرس هنگام ضعیف شدن عضلات کف لگن رخ می‌دهد. این بیماری شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار در زنان جوان است. فعالیت هایی مانند ورزش، راه رفتن، حرکات کششی، خم شدن، خندیدن، سرفه، عطسه، یا بلند کردن یک شی سبب فشار بر روی عضلات ضعیف لگن شده، و منجر به نشت ادرار می‌شود. هرگونه فعالیتی که فشار عضلانی در عضلات کف لگن را افزایش می‌دهد، ممکن است منجر به بی اختیاری در اثر استرس حتی زمان رابطه جنسی شود. مقدار نشتی متفاوت است، بسته به شدت ممکن است چند قطره یا حداکثر یک قاشق غذاخوری یا بیشتر باشد.
برخی مطالعات نشان می‌دهد که 24 تا 45 درصد از زنان بالای 30 سال از بی اختیاری استرس رنج می‌برند. اگر از بی اختیاری ادرار رنج می‌برید، قطعاً تنها نیستید. ضعف نه تنها در عضلات کف لگن، بلکه در عضلات اسفنکتر مجرای ادرار نیز غالباً در این نوع بی اختیاری ادرار نقش دارد.
علل بی اختیاری استرس
عضلات و بافت های ضعیف کف لگن که از مثانه و مجرای ادرار حمایت می‌کنند باعث بی اختیاری استرس می‌شوند. بافت های ضعیف منجر به نشت می‌شوند، ضعف عضلات کف لگن و بافت هایی که مثانه و مجرای ادراری را پشتیبانی می‌کند؛ باعث بی اختیاری استرس می‌شود. این ماهیچه‌ها و بافت ها ممکن است با انواع مختلفی از ضعف روبرو شوند. برخی از عواملی که در بروز این اختلال نقش دارند، قابل اصلاح هستند و برخی نیز نیستند. دانش قدرت است، دانستن عوامل اصلاح پذیر اولین قدم برای مدیریت شرایط است.
علل ضعف عضلات کف لگن
هر چیزی که به عضلات کف لگن آسیب برساند یا آنها را تضعیف کند، ممکن است منجر به بی اختیاری استرس شود. برخی از دلایل قابل تغییر نیست. افزایش سن و جنسیت این خطر را افزایش می‌دهد. جراحی کف لگن، آسیب دیدگی اعصاب در قسمت تحتانی کمر، سرفه مزمن، سیگار کشیدن، چاقی و بارداری و زایمان نیز از دلایل آن است. زنانی که چندین بارداری دارند، مانند کسانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
علائم بی اختیاری اضطراب Urge
بی اختیاری اورژانسی یک فشار مکرر برای تخلیه ادارار است.
بی اختیاری اضطراب به دلیل بیش فعال بودن عضله دفع کننده رخ می‌دهد. نشانه بارز این نوع بی اختیاری ادرار، یک اضطراب ناگهانی و بیش از حد برای از دست دادن ادرار است. تکرر ادرار و شب ادراری اغلب با این نوع بی اختیاری ادرار اتفاق می‌افتد. شنیدن صدای آب جاری یا تغییر وضعیت ممکن است باعث انقباض مثانه و منجر به تخلیه ادرار شود. این نوع بی اختیاری در هر فردی در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما با پیشرفت سن معمولی تر است. فقط 9٪ از زنان بین 40 تا 44 سال از بی اختیاری اضطراب رنج می‌برند در حالی که 31٪ از زنان بالای 75 سال از این بیماری رنج می‌برند.
بی اختیاری مختلط
بعضی اوقات بی اختیاری استرس و بی اختیاری اضطراب همزمان رخ می‌دهد. به این بی اختیاری مختلط گفته می‌شود. افرادی که از بی اختیاری اضطراب رنج می‌برند، نسبت به افرادی که از بی اختیاری استرس رنج می‌برند مقدار بیشتری ادرار از دست می‌دهند. کسانی که از بی اختیاری استرس رنج می‌برند با فعالیت هایی که فشار شکم را افزایش می‌دهد، متوجه نشتی می‌شوند. یادداشت برداری همراه با ذکر زمان، مکان و فعالیتهای مرتبط با علائم از دست دادن ادرار، می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا شما از بی اختیاری استرس، بی اختیاری اضطراب، یا بی اختیاری مختلط یا مسئله دیگری رنج می‌برید.
علل بی اختیاری Urge
تحریک داخلی مثانه یا کنترل مهاری سیستم عصبی انقباضات مثانه، دلایل این نوع بی اختیاری است.
دلایل بی اختیاری اضطراب در دو دسته اصلی قرار می‌گیرد. تحریک در مثانه یکی از دلایل احتمالی است. مورد دیگر از بین رفتن کنترل مهاری سیستم عصبی انقباضات مثانه است. شرایط عصبی مانند سکته مغزی، بیماری پارکینسون، بیماری اسکلروز متعدد و آسیب به نخاع ممکن است به اعصابی که مثانه را کنترل کرده آسیب زده و منجر به بی اختیاری ادرار شود. دیابت و بیماریهای قلبی عروقی نیز می‌توانند روی اعصاب مرتبط اثر بگذارد. مصرف الکل و داروی ادرارآور ممکن است بی اختیاری اضطراب را تحت تأثیر قرار دهد. عفونت ها یا التهابی که مثانه را تحریک کرده یا به اعصاب آن آسیب می‌رساند، ممکن است باعث ایجاد این علائم شود.
بی اختیاری اضطراب بسته به نحوه واکنش بدن شما ممکن است نشانه چیز جدی‌تری باشد. اگر هنگام ادرار کردن، عفونتهای مکرر مجاری ادراری (UTI) یا عدم توانایی در تخلیه کامل مثانه، خون دارید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. این پرچم های قرمز هستند که نشان دهنده چیزی جدی‌تر از بی اختیاری ادرار است که ممکن است در جریان باشد. برای دستیابی به علت اصلی در این موارد آزمایش های بیشتری ضروری است.
مثانه بیش فعال چیست؟
مثانه بیش فعال (OAB) انقباض مثانه غیرقابل کنترل است.
وضعیتی که به مثانه بیش فعال معروف است ممکن است با بی اختیاری اضطراب همراه باشد. OAB به انقباضات ناگهانی و غیرقابل کنترل مثانه اشاره دارد. هنگامی‌که این انقباضات با نشت همراه هستند، بی اختیاری اضطراب نیز وجود دارد. OAB اختلال اذیت کننده است زیرا انقباضات مکرر مثانه، باعث می‌شود، شما دفعات بیشماری به در طول روز و گاهی اوقات نیز در شب به دستشویی مراجعه کنید. OAB می‌تواند در کار، تناسب اندام و زندگی اجتماعی اختلال ایجاد کند. اگر شب ها چندین بار برای ادرار کردن از خواب بیدار شوید، OAB همچنین می‌تواند شما را از گرفتن یک خواب شب خوب باز دارد.
یک مشکل مشترک
OAB یک اختلال بسیار شایع است. تقریبا 33٪ از مردم ایالات متحده مبتلا به OAB هستند. تخمین زده می‌شود 40٪ از زنان در ایالات متحده این بیماری را داشته باشند. با وجود این که میلیون ها نفر و درصد زیادی از زنان مبتلا به OAB هستند، طبیعی نیست و نیازی نیست که با علائم محدود کننده و ناراحت کننده زندگی کنید. درمان هایی وجود دارد که می‌توانند کمک کنند.
بی اختیاری ادرار در زنان
داروهای تحریک کننده بی اختیاری ادرار
برخی از داروهای خاص ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شده یا باعث بدتر شدن آن شوند. داروهایی که بر مغز، سیستم عصبی، میزان عضله و تعادل مایعات تأثیر می‌گذارند، ممکن است این مشکل را ایجاد کنند؛ داروهایی که برای بیماریهای قلب، فشار خون و همچنین داروهای ضد افسردگی ممکن است بی اختیاری ادرار را بدتر کنند. از تجویز خودسرانه دارو خودداری کنید و دوز دارو را بدون صحبت با متخصص خود تغییر ندهید. اگر نگرانی دارید که دارویی را که مصرف می‌کنید در علائم شما نقش داشته باشد، در مورد این موضوع با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است یک داروی مشکل دار جایگزین یک داروی دیگر شود که عوارض جانبی نداشته باشد.
تعداد خاصی از داروها خطر علائم بی اختیاری را افزایش می‌دهد. داروهای فشار خون ممکن است مثانه را شل کنند، سرفه را افزایش دهند و یا فشار ماهیچه‌های اسفنکتر مجرای ادرار را کاهش دهند، همه این موارد ممکن است در نگرانی سلامت نقش داشته باشد. داروهای تسکین دهنده درد ممکن است احتباس مایعات را افزایش داده یا انقباض مثانه را مهار کند. داروهایی که برای درمان افسردگی، بیماری پارکینسون یا روان پریشی موجود هستند ممکن است احتباس ادرار را افزایش دهند. وقتی واقعاً نیاز به ادرار کردن زیاد دارید، ممکن است مقداری از آن ادرار نشت کند. آنتی هیستامین ها و داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثرات مشابهی داشته باشند.
مسئله کیفیت زندگی
بی اختیاری می‌تواند تاثیری جدی بر کیفیت زندگی بگذارد. زنانی که تحت تأثیر آن قرار گرفته اند، نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند، افسردگی و محدودیت بیشتری در عملکرد جنسی و اجتماعی را گزارش می‌دهند. افرادی که از این نگرانی بهداشتی رنج می‌برند، به احتمال زیاد به مراقبان متکی هستند. بی اختیاری همچنین بر عزت نفس تأثیر منفی می‌گذارد. به طور کلی، این امر بر کیفیت زندگی زن تأثیر منفی می‌گذارد، او بیشتر باید به دنبال درمان تهاجمی باشد.
مکالمه صادقانه
بسیاری از خانم ها از بی اختیاری احساس شرمندگی می‌کنند، این یک مشکل شایع است و شما تنها نیستید. درمانهای مؤثر زیادی موجود است. با پزشک خود صادق باشید. آیا به دلیل مشکل خود از فعالیت های خاص خودداری می‌کنید؟ آیا بی اختیاری کار، خواب، زندگی جنسی یا عملکرد اجتماعی شما را مختل می‌کند؟ بسته به اینکه چه تأثیری روی شما داشته باشد، درمان ها و راه‌حل هایی مختلفی در دسترس است. صحبت صریح با پزشک بهترین راه برای تشخیص روشهای درمانی مناسب برای وضعیت شماست.
تشخیص بی اختیاری
برای تشخیص انواع مختلف بی اختیاری، پزشک می‌تواند تاریخچه پزشکی دقیق، سفارش آزمایشات آزمایشگاهی و آزمایش ادرار را انجام دهد.
اگر مشکلات مثانه و انواع بی اختیاری ادرار وجود دارد. پزشک می‌تواند با بررسی سابقه پزشکی دقیق، بررسی ماهیت مشکل شما و گرفتن آزمایشات آزمایشگاهی، نوع بیماری شما را تشخیص دهد. آزمایش ادرار می‌تواند از نظر خون، پروتئین و سایر ناهنجاری ها بیمار را غربالگری کند. معمولا پزشک معاینه جسمی را انجام می‌دهد و هرگونه ناهنجاری را برسی می‌کند. او ممکن است از شما بخواهد که تست استرس سرفه را در جایی که ایستاده و سرفه می‌کنید انجام دهید تا ببینید آیا سرفه مثانه را تحریک می‌کند یا خیر. این آزمایش به تعیین اینکه آیا انسداد دستگاه ادراری وجود دارد یا خیر، کمک می‌کند.
دفتر یادداشت گذاری مصرف مایعات
پزشک ممکن است از شما بخواهد که در آنجا یادداشت کنید که چه مقدار مایع می‌نوشید، چه مقدار ادرار می‌کنید و چه اتفاقی را تجربه می‌کنید تا از آن استفاده کند. همچنین تقریباً توجه داشته باشید که با هر مرحله از بی اختیاری چه مقدار ادرار را از دست می‌دهید و احساس اضطراری را تجربه می‌کنید یا خیر. این اطلاعات به پزشک شما کمک می‌کند تا تشخیص دهد که چه نوع بی اختیاری دارید. دفتر یادداشت گذاری می‌تواند به راهنمایی تصمیمات درمانی کمک کند.
آزمایش های تخصصی برای تشخیص بی اختیاری
برای آزمایش های تخصصی تر ممکن است به یک متخصص ارولوژی مراجعه کنید.
متخصصان ارولوژی
گاهی اوقات آزمایش روتین علت اصلی را نشان نمی‌دهد و ارزیابی بیشتر لازم است. اگر نگرانی سلامتی شما با درد، UTI های مکرر، خون یا پروتئین در ادرار، علائم عصبی یا ضعف عضلانی یا پرولاپس اندام لگن همراه باشد، ممکن است برای آزمایش های تخصصی تر به متخصص اورولوژی نیاز باشد. زنان مبتلا به این مشکل که سابقه جراحی با اشعه لیزر یا جراحی در ناحیه لگن دارند نیز ممکن است به یک متخصص اورولوژی نیاز داشته باشند.
آزمایش ادرودینامیک
آزمایش های تخصصی می‌تواند ارزیابی کند که مثانه، مجرای ادرار و اسفنکترها ادرار را چگونه ذخیره و دفع می‌کند. انواع مختلفی از ابزار وجود دارد که می‌تواند برای آزمایش ادرودینامیک مورد استفاده قرار گیرد. سیستومتری آزمایشی است که برای کمک به تشخیص بی اختیاری ادرار استفاده می‌شود. فشار مثانه را اندازه گیری می‌کند. ساختارهای موجود در لگن را می‌توان با سونوگرافی دید. ادرارزدایی می‌تواند حجم ادرار و میزان جریان را اندازه گیری کند. این آزمایش برای تعیین قدرت عضلات مرتبط استفاده می‌شود و به ارزیابی انسداد جریان ادرار کمک می‌کند. آزمایشات دیگری وجود دارد که یک متخصص اورولوژی بسته به علائم شما ممکن است انجام دهد.
پایان بخش اول
دوستان گرامی برای مطالعه قسمت دوم این مقاله با ما در مجله تخصصی لیلی لند همراه باشید.
منابع:
https://www.medicinenet.com/urinary_incontinence_in_women_pictures_slideshow
