اگر شما يک مادر هستيد، احتمالاً با رفلاکس کودکتان زود به زود برخورد کرده‌ايد. تقريبا نيمي ‌از نوزادان جوان به طور منظم پنیر مي‌کنند. اين بيماري در بعضي از نوزادان نسبت به سايرين بيشتر است، چه کودکانی که تغذیه آنها شير مادر باشد و چه آنهایی که از شير خشک استفاده مي‌کنند. اين بيماري در نوزادان بسيار شايع است، اما هميشه نمي‌تواند طبيعي باشد. اگر تا به حال از غذاهاي چرب غليظ شده يا قهوه زياد استفاده کرده ايد، احتمالاً با ريفلاکس معده و يا حرکت محتويات معده به داخل مري آشنا هستيد. براي بزرگسالان، ريفلاکس معمولاً در اثر روشهاي انتخابي تغذیه در زندگي ايجاد مي‌شود و داراي علائمی مانند سستي، سوزش و درد قفسه سينه و کمر است. در ادامه مطلب در مجله لیلی لند همراه ما باشید.

رفلاکس نوزادان يا همان پنير کردن نوزادان

ريفلاکس معمولا يک مشکل شايع براي نوزادان است. اما آنها سوزش سر دل را تجربه نمی‌کنند، احتمالاً فرمول شیری که مصرف می‌کنند و يا شير مادر را
نمی‌توانند هضم کنند و یا بنا به سایر دلايل که در ادمه مطلب بیان خواهیم کرد، با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. دکتر راشل روزن، مدير بيمارستان کودکان
بوستون توضيح مي‌دهد: “ريفلاکس در اکثر نوزادان مشکل اسيدي نيست .”
علاوه بر اين، اغلب بدون دارو قابل درمان است. اين چيزي است که دکتر روزن مي‌گويد و همه والدين هنگام جستجوي پاسخ براي رفلاکس نوزاد بايد بدانند.

هنگامي‌که مي‌خوريد يا مي‌نوشيد، غذا از مري يا لوله تغذيه به معده شما منتقل مي‌شود. در آنجا با اسيدهاي معده ترکيب شده و به روده‌ها که در آن هضم بيشتري انجام مي‌شود عبور مي‌کند. دريچه اي بين مري و معده وجود دارد که از بازگشت مواد غذايي به داخل لوله غذا جلوگيري مي‌کند.
در نوزادان، اين دريچه کاملاً رشد نيافته است و باعث بازگشت مواد غذايي به مری مي‌شود (اين حالت به ريفلاکس نوزادان يا ريفلاکس معده دستگاه گوارش
مشهور است) و باعث حالتی مانند شیر پنیر شده در نوزادان مي‌شود.

حجم معده

معده کودک شما براي خوردن زیاد بسيار کوچک است. هنگام تولد، معده کوچک او به اندازه يک سنگ مرمر کوچک خواهد بود. در سه روز از زمان، مانند توپ
پينگ پنگ مي‌شود، اما نمي‌تواند مقدار زيادي شیر را درون خود نگه دارد. وقتي حدود چهار ماه است، معده او مي‌تواند مقادير کمي ‌شير را در خود نگه دارد.
بنابراين، تغذيه يا بلع بيشتر از اندازه معده نوزاد، مي‌تواند غذا را از دريچه به سمت بیرون سوق دهد و باعث پاشيدن شیر هضم نشده در نوزادان شود. با اين حال، با رشد فرزندتان، دريچه نيز کامل تر مي‌شود و مواد غذايي به لوله غذا یا همان مری باز نمي‌گردند.

آیا ریفلاکس دائمی است و چرا اتفاق می‌افتد؟

1. آنها احتمالاً از ريفلاکس رهایی پیدا می‌کنند.

در نوزادان، رفلاکس معمولاً هنگامي‌اتفاق مي‌افتد که اسفنکتر پايين مري (LES) شل شود، و اجازه مي‌دهد محتواي معده به داخل مري فرار کند. اين عدم
آرامش در ماه های ابتدای تولد طبيعي است، اما ممکن است بيشتر در برخي نوزادان اتفاق بيفتد. ديافراگم و معده نيز در حمايت از LES مهم هستند، بنابراين اگر يکي يا هر دو به درستي کار نکنند، ريفلاکس ممکن است بدتر شود. بسياري از نوزادان مبتلا به ريفلاکس در بازه زمانی حدود يک ساله، دیگر آن را تجربه نمی‌کنند.

2- تف کردن معمولاً طبيعي است.

علائم ريفلاکس ممکن است متفاوت باشد، اما نوزادان مبتلا به اين مشکل عموماً تمايل دارند تا بعد از تغذيه، تفريحي ايجاد کنند؛ صداي لثه، خفگي يا سرفه را ايجاد کرده و در بعد از وعده‌هاي غذايي این عمل را تکرار کنند. تف کردن و یا پنیر کردن نوزاد، يک اتفاق طبيعي براي نوزادان است. دکتر روزن مي‌گويد: ” تا
زماني که فرزند شما به خوبي رشد کند و مشکلات ديگري مانند مشکلات تنفسي را ايجاد نکند، احتمالاً درمان لازم نيست.”

3. اصلاحات تغذيه مهم هستند.

دکتر روزن توضيح مي‌دهد: “هنگامي‌که شما نوزاد کوچک داريد، غريزه شما اين است که کودک خود را بیشتر تغذيه کنيد، اما اين مي‌تواند رفلاکس را در اين
کودکان بدتر کند.” همراه با جلوگيري از تغذيه بيش از حد، نوزادان مبتلا به ريفلاکس مي‌توانند به خوبي به مايعات ضخيم پاسخ دهند، و به طور معمول با افزایش سنشانمی توانید از شیرهای کمکی يا شير مادر که با افزودن غلاتی مانند برنج يا جو دوسر به صورت فرنی؛ غذای او را کامل تر کنید. هرچه شما يک مايع سنگين و پر حجم درست کنيد، احتمال ماندن این ماده غذایی در معده کودک بيشتر است. اين ترکیب همچنين مي‌تواند کالري اضافه کند، که براي نوزاداني که در افزايش وزن دچار مشکل هستند بسيار مهم است.

4- داروها اغلب جواب نمي‌دهند.

پزشکان براي درمان ريفلاکس در نوزادان ماههای کم و حتي سالهای کم داروهايي مانند آنتي اسيدها و مسدود کننده‌هاي اسيد را تجويز نمی‌کنند. با اين حال، پيشرفت‌هاي اخير در آزمايش و تحقيقات نشان داده است که اسيد در اکثر نوزادان مبتلا به ريفلاکس مشکل خاصي ندارد. در حقيقت، مطالعات نشان مي‌دهد که به نظر مي‌رسد که اين داروها به بيشتر علائم کمک مي‌کنند. از همه بدتر، به نظر مي‌رسد که در کلاس داروهاي موسوم به مهارکننده‌هاي پمپ پروتون برخي از عوارض جانبي نگران کننده در کودکان از جمله افزايش عفونت‌هاي تنفسي، شکستگي‌ها، آلرژي‌ها و بستري‌ها وجود دارد . اگر پزشک معالج PPI را تجويز مي‌کند، دکتر روزن توصيه مي‌کند استفاده از اين داروها را بيش از يک يا دو هفته محدود کنيد تا مشخص شود که آيا آنها به فرزند شما کمک مي‌کنند يا خير.

منابع:

https://www.momjunction.com/articles/why-do-babies-spit-up

https://www.webmd.com/specialty-pediatric-care/infant-reflux