درماتیت پریورال که اغلب به نام درماتیت periorificial نیز شناخته می شود، خارش و خشکی است که در اطراف بینی یا دهان ایجاد می شود. در واقع درماتیت اطراف دهان ناشی از بثورات التهابی است که در پوست اطراف دهان و بینی و گاهی نیز چشم می باشد. در این نوع التهاب، پوسته پوسته و یا بثورات جلدی پر از برآمدگی های قرمز مشاهده می شود. ممکن است این بثورات کمی خارش و سوزش نیز داشته باشند. گاهی نیز مایع شفافی از آن ها خارج می شود.

درماتیت اطراف دهان در زنان، بین سنین 16 تا 45 سالگی رایج است. اما در تمام سنین، نژادها و اقوام نیز می تواند ایجاد شود. گاهی این بیماری پوستی در کودکان رخ می دهد. بیشتر موارد این عارضه بدون نیاز به درمان برطرف می شوند. اما ممکن است مجددا عود کنند. گاهی علائم اپیزودهای مختلف درماتیت اطراف دهان حتی هفته ها یا ماه ها بر روی بدن باقی می ماند.

اگر شما هم به عارضه درماتیت اطراف دهان مبتلا هستید، پیشنهاد می کنید برای یافتن پرسش سوالات خود در مورد علل، نشانه ها، تشخیص، عوامل خطر و روش های درمان این بیماری ادامه این مطلب مجله مرکز لیزر و زیبایی لیلی لند را مطالعه نمایید.

چه چیزی باعث ایجاد درماتیت اطراف دهان می شود؟

علت دقیق درماتیت اطراف دهان ناشناخته است. با این حال، تحقیقات نشان می دهند که این عارضه می تواند پس از استفاده از استروئید های موضعی قوی بر روی پوست که برای درمان سایر بیماری های تجویز شده است، رخ دهد. مصرف اسپری های بینی حاوی کورتیکواستروئیدها نیز ممکن است باعث بروز درماتیت روی پوست دهان و اطراف بینی شود.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مواد تشکیل دهنده خاصی در لوازم آرایشی می تواند سبب درماتیت اطراف دهان شود. کرم های پوستی سنگین که حاوی وازلین هستند یا بر پایه پارافین تهیه شده اند نیز می توانند خطر ابتلا به این نوع درماتیت را افزایش دهند.

عوامل دیگری که ممکن است باعث این وضعیت شوند عبارتند از:

• ابتلا به عفونت های باکتریایی یا قارچی
• سرایز شدن آب دهان
• استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید
• مصرف قرص های ضد بارداری
• استفاده از کرم های ضد آفتاب
• ابتلا به روزاسه

علائم درماتیت پریورال چیست؟

درماتیت پریورال می تواند بثورات ریز قرمز در اطراف دهان و در ناحیه بینی ایجاد کند. گاهی این بثورات همراه با برآمدگی نیز می باشد. ضایعات ایجاد شده در این درماتیت می توانند در ناحیه زیر چشم، پیشانی و چانه نیز ظاهر شوند. این برآمدگی های گاهی با آکنه اشتباه گرفته می شوند. اما نقطه تفاوت این دو بیماری این است که برآمدگی های ناشی از درماتیت اطراف دهان گاهی حاوی مایعات می باشد.

علائمی از قبیل سوزش یا خارش نیز به خصوص اگر بیماری منجر به خشکی پوست شده باشد، وجود دارد.

روش های تشخیص این نوع درماتیت چیست؟

پزشک معمولا با بررسی ظاهری ضایعات و مطالعه سابقه بیمار می تواند درماتیت اطراف دهان را تشخیص دهد. اما برای رد احتمال عفونت، گاهی آزمایش پوست انجام می شود. برای این منظور تکه کوچکی از پوست به آزمایشگاه ارسال شده و از نظر وجود باکتری یا قارچ بررسی می شود. بیوپسی یا نمونه برداری از پوست بیشتر زمانی که ضایعات به درمان های استاندارد پاسخ ندهند، انجام می شود.

گزینه های درمانی درماتیت پریورال چیست؟

متخصصان AOCD در آمریکا توصیه می کند که برای درمان درماتیت اطراف دهان در صورت امکان از کرم های استروئیدی موضعی یا اسپری های بینی حاوی استروئید مصرف نکنید. این محصولات می توانند علائم را بدتر کنند و احتمالا خودشان علت ایجاد علائم باشند. با این وجود، قبل از قطع مصرف دارو، با پزشک خود صحبت کنید.

در کنار این اقدام، پزشک بر اساس شدت وضعیت بیمار، نوع درمان را تعیین می کند. در برخی موارد، استفاده از صابون های ملایم و قطع استفاده از کرم های پوستی و خمیر دندان حاوی فلوراید ممکن است باعث کاهش علائم شود. داروهای خاصی نیز وجود دارد که ممکن است در بهبودی علائم نقش داشته باشند.

عموما برای درمان درماتیت اطراف دهان از روش های درمانی زیر استفاده می شود:

درمان به کمک داروهای تجویزی

داروهایی که پزشک ممکن است برای درمان این بیماری تجویز کند عبارتند از:

• داروهای موضعی آنتی بیوتیک، مانند مترونیدازول و اریترومایسین
• کرم های سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مانند پیمکرولیموس یا تاکرولیموس
• داروهای موضعی آکنه مانند آداپالن یا اسید آزلائیک
• آنتی بیوتیک های خوراکی مانند داکسی سایکلین، تتراسایکلین، مینوسیکلین یا ایزوترتینوئین برای موارد شدید

درمان به کمک رژیم غذایی و تغییر در سبک زندگی

بخشی از درمان درماتیت اطراف دهان شامل تغییر در سبک زندگی است. این تغییرات می توانند از ایجاد ضایعات این بیماری جلوگیری کنند. برخی از اقدامات ممکن برای این منظور عبارتند از:

• از اسکراب و پاک کننده های قوی استفاده نکنید. در زمانی که علائم بیماریتان ظهور کرده است برای تمیز کردن صورت فقط از آب گرم استفاده کنید و بعد از آن نیز برای جلوگیری از ایجاد علائم، از صابون ملایم استفاده کرده و به هیچ عنوان پوست را لایه برداری نکنید.
• از مصرف کرم های استروئیدی، حتی هیدروکورتیزون که نیاز به ارائه نسخه پزشک ندارد اجتناب کنید.
• مصرفتان را از لوازم آرایشی و کرم های ضد آفتاب کاهش دهید.
• رو بالشی و حوله های خود را در آب گرم بشویید.
• مصرف غذاهای بیش از حد شور و یا تند که می توانند پوست اطراف دهان را تحریک کنند، را محدود کنید.

عوامل خطر برای ابتلا به درماتیت اطراف دهان

برخی افراد مستعد ابتلا و یا در معرض خطر ابتلا به درماتیت پریورال هستند. عوامل خطری که موجب می شود این افراد بیشتر بیمار شوند عبارتند از:

• جنسیت (زنان بیشتر از مردان احتمال دارد که درماتیت بگیرند)
• استفاده از کرم ها و پمادهای استروئیدی در ناحیه صورت
• سن (نوجوانان، بزرگسالان جوان و بزرگسالان میانسال افرادی هستند که بیشتر تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند)
• داشتن سابقه آلرژی
• عدم تعادل هورمونی در بدن

عوامل مؤثر

چند عامل شایع نیز وجود دارد که می توانند موجب شیوع درماتیت اطراف دهان شوند. باید تا حد امکان از تماس با موارد زیر اجتناب شود:

• استفاده از کرم استروئیدی روی صورت
• استفاده از لوازم آرایش و پاک کننده ها در ناحیه آسیب دیده یا تحریک شده. این کار می تواند سبب تشدید زخم شود
• مصرف قرص های ضد بارداری
• مصرف خمیر دندان حاوی فلوراید

درمان درماتیت پریورال تا حدودی دشوار است. پزشکان معتقدند که درمان این عارضه می تواند ماه ها طول بکشد. با توجه به اعلام متخصصان انجمن AOCD، حتی پس از چند هفته درمان، این وضعیت می تواند هنوز هم از نظر ظاهری بهبود پیدا نکند. در برخی افراد، درماتیت اطراف دهان ممکن است مزمن باشد.

چگونه می توانیم از درماتیت اطراف دهان جلوگیری کنیم؟

از آنجایی که علل درماتیت پریورال متفاوت می باشد و علت دقیق آن به طور کامل درک نشده است، راه کاملا دقیقی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. با این حال، مواردی وجود دارند که می توانید برای کاهش شانس عود یا کم کردن علائم بیماری از آن ها استفاده کنید. این علائم عبارتند از:

• از کرم های استروئیدی استفاده نکنید. مگر اینکه به طور خاص توسط پزشک برایتان تجویز شده باشد. در صورتی که سابقه درماتیت اطراف دهان را دارید، حتما قبل از این که پزشک برایتان چنین داروهایی را تجویز کند، این موضوع را به او اطلاع دهید. در این صورت ممکن است داروی دیگری برایتان تجویز شود. هر چقدر نوع داروی استروئیدی ضعیف تر باشد، شانس بدتر شدن علائم کمتر می شود. بنابراین تا جایی که می توانید از ضعیف ترین روش ممکن برای درمان بیماری های دیگر استفاده کنید.
• از مصرف لوازم آرایشی سنگین و کرم های پوستی اجتناب کنید. در مورد مرطوب کننده مناسب پوستتان بهتر است از پزشک سوال کنید. ضمن این که اگر در حال حاضر لوازم آرایشتان موجب بروز علائم بیماری می شود، بهتر است مارک آن را عوض کنید.
• از پاک کننده ها و مرطوب کننده های ملایم استفاده کنید.
• زمان قرار گرفتن پوستتان را در معرض محرک هایی مانند نور خورشید، گرما و باد محدود کنید. برای این کار بهتر است همیشه از کرم ضد آفتاب سبک استفاده کنید. ضمن این که مصرف برخی از داروها می توانند پوست را به نور حساس کنند. پس اگر از این داروها استفاده می کنید، سعی کنید حمایت بیشتری از پوستتان انجام دهید.