پسوریازیس یک بیماری پوستی شایعه ای است که ناشی از واکنش خود ایمنی بدن می باشد. از هر 50 نفر در سراسر جهان یک نفر ضایعات پوستی ایجاد شده توسط این بیماری را در نقطه ای از بدن خود دارد. این ضایعات حاوی تکه های ضخیم، قرمز و پوسته پوسته شده سطح پوست است که می تواند باعث التهاب و خونریزی شود. بسیاری از افراد به اشتباه اعتقاد دارند که این بیماری مسری است. به همین به بیماران مبتلا به پسوریازیس نزدیک نمی شوند. غافل از این که این بیماری پوستی یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود. این بیماری روش های درمانی مختلفی دارد. در ادامه این مطلب مجله لیلی لند می خواهیم در مورد یکی از این روش ها یعنی درمان پسوریازیس با ویتامین D صحبت کنیم.

در پسوریازیس، یک نوع از سلول های سفید خون سلول های پوستی سالم را مورد حمله قرار داده و از بین می برد. مرگ غیر منتظره این سلول ها، چرخه رشد سلول های پوستی را سرعت می دهد و آنها سریع تر از آنچه که در حالت طبیعی رخ می دهد، تولید می شوند. این سلول ها وارد لایه بیرونی پوست شده و در آنجا تجمع پیدا می کنند. این تجمع باعث می شود که بخش بیرونی پوست فلس دار و اصطلاحا پوسته پوسته شود. در واقع این ضایعات همان سلول های پوستی هستند که زودتر از موعد مقرر از بین رفته اند.

درمان های مختلفی برای پسوریازیس وجود دارد، اما اغلب آنها مؤثر نیستند و یا با عوارض جانبی فراوانی را به همراه دارند. به عنوان مثال، استروئیدها، التهاب را درمان می کنند، اما باید برای مدت کوتاهی یا به صورت متناوب استفاده شوند. زیرا در صورت استفاده بلند مدت، اثرات نامطلوبی روی بدن دارند. اما گزینه های دیگری برای درمان این بیماری پوستی وجود دارد که طبیعی تر هستند.

درمان پسوریازیس با ویتامین D

ویتامین D و پسوریازیس

یکی از روش های خوب برای شروع درمان این بیماری این است که میزان ویتامین D بدن خود را بررسی کنید. ویتامین D نقش مهمی در جلوگیری از بیماری های خود ایمنی و همچنین 12 بیماری رایج دیگر دارد. محققان ادعا می کنند که درمان های مبتنی بر ویتامین D پیوند پپتیدی به نام کاتئیل کیدیدین را به DNA افزایش می دهد و این پیوند به نوبه خود پاسخ التهابی که موجب پسوریازیس می شود را مهار می کند.

بر طبق نتایج تحقیقات، میزان مطلوب ویتامین D در بدن در تمام طول سال باید در حدود 50 الی 70 نانوگرم در میلی لیتر باشد. با توجه به مقاله منتشر شده در British Journal of Dermatology، بیماران مبتلا به پسوریازیس اغلب کمبود ویتامین D دارند. به خصوص در ماه های زمستان این کمبود در 80٪ مبتلایان به پسوریازیس دیده می شود.

استفاده از ویتامین D برای درمان پسوریازیس

قرار گرفتن در معرض آفتاب و نور خورشید می تواند با افزایش سطح ویتامین D در درمان پسوریازیس نقش داشته باشد. شما باید مراقب باشید که بیش از حد در معرض آفتاب قرار نگیرید. زیرا آفتاب گرفتن بیش از حد باعث خطرات دیگر مرتبط با آسیب پوست و پیری می شود. همچنین اگر آفتاب سوختگی شوید، ممکن است زمینه لازم برای ایجاد پسوریازیس در بدن به وجود آید.

ویتامین D در درمان های تجاری پسوریازیس و به شکل لوسیون، کرم و پماد موجود می باشد. این محصولات می توانند در ترکیب با سایر روش ها استفاده شوند و به طور مستقیم به منطقه آسیب دیده مالیده شوند. در مواردی که بیماری حفیف است، کرم های حاوی ویتامین D در 50٪ از بیماران می توانند با موفقیت مراحل درمان را طی کنند.

درمان نور UVB یکی دیگر از راه هایی است که ممکن است برای درمان این عارضه پوستی مفید باشد. طبق گفته هنری لیم، رئیس بخش پوست در بیمارستان هنری فورد دیترویت، 70 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس با درمان UVB بهبودی را تجربه خواهند کرد.

مصرف مکمل های ویتامین D برای درمان پسوریازیس

برخی معتقدند که برای درمان پسوریازیس با ویتامین D می توان از مکمل این ویتامین نیز استفاده کرد. اما شواهد علمی کمی برای تایید تاثیر استفاده از مکمل های ویتامین D برای درمان پسوریازیس وجود دارد. با این وجود، بسیاری از بیماران متوجه شدند که مکمل ها و تغییر در رژیم غذایی آن ها باعث پاک شدن پوست از سلول های مرده می شود.

اگر تصمیم دارید که درمان پسوریازیس با ویتامین D را به کمک مصرف مکمل پیاده کنید حتما مکمل ویتامین D3 را انتخاب کنید و آن را با ویتامین K2 و منیزیم برای بهینه سازی عملکرد مکمل و بهبود سلامت بدن ترکیب کنید. ویتامین D محلول در چربی است، بنابراین بهتر است که برای جذب بهترش، آن را با مقداری چربی سالم استفاده کنید. منظور از چربی سالم روغن نارگیل یا روغن زیتون است.

کمبود ویتامین D می تواند 12 بیماری رایج دیگر را ایجاد کند و همچنین ممکن است منجر به دل درد شود. بنابراین سعی کنید در طول روز کف دست خود را 10 دقیقه در معرض نور خورشید قرار دهید. به ویژه در فصول سرد.