به طور کلی به تزریق گاز CO2 زیر پوست، کربوکسی تراپی گفته می شود. این روش ایمن، برای جوان سازی، بازیابی و ترمیم پوست و درمان چین و چروک، سستی، سلولیت و ترک های پوستی ناشی از بارداری و چاق و لاغر شدن کاربرد دارد. در این روش درمانی مقدار کمی گاز دی اکسید کربن (CO2) زیر پوست تزریق می شود. این گاز ذخایر چربی را شکسته و تولید کلاژن را تحریک می کند. به طور خلاصه، کربوکسی تراپی یک روش ساده و ایمن برای زیباسازی و جوانسازی پوست است. این نکته را خاطر نشان می کنیم که گاز استفاده شده در این روش کاملا بی خطر است و به کمک سوزن های بسیار ریزی وارد سطح زیر پوست می شود.
با تزریق این گاز میزان اکسیژن زیر پوست افزایش یافته و با تحریک فیبروپلاست ها و بهبود میکرو جریان ها در بخش کلاژن، ظاهر پوست جوانتر می شود. استفاده از این روش درمانی روی صورت می تواند مزایای زیر را به همراه داشته باشد:
- پوست اطراف چشم زیباتر و قوی تر می شود.
- افتادگی پوست درمان می شود.
- تولید کلاژن در بلند مدت تحریک می شود.
- غبغب با از بین رفتن چربی ها کاهش می یابد.
عملکرد کربوکسی تراپی
با گذشت زمان، به خصوص اگر روشی روتینی برای مراقبت از پوست نداشته باشید، مویرگ های زیر جلدی با کاهش سلول های اکسیژن رسان از بین می روند. ترکیب این عامل با تنش های محیطی و سایر متغییرها، مانع از توانایی سلول ها برای بازسازی خود می شود و پوست به آرامی الاستیک و کلاژن خود را از دست می دهد.
در سن 30 سالگی، میزان اکسیژن پوست 25٪ و در سن 40 سالگی 50% کاهش می یابد. بدن به طور طبیعی اکسیژن مورد نیاز خود را از طریق تنفس دریافت می کند، اما عواملی مانند آلودگی، سطح اکسیژن دریافتی بدن را کاهش می دهند. بدن ابتدا اکسیژن را در ارگان های اصلی استفاده می کند و در نهایت به پوست می دهد. هنگامی که پوست اکسیژن کافی را دریافت نمی کند، مستعد ابتلا به پیری، آکنه، قرمزی، سوزش و لکه های قهوه ای می شود.
كربوكسی تراپی فقط باعث می شود که CO2 به زير پوست وارد شود. به این ترتیب بدن تصور می کند که با کمبود اکسیژن مواجه شده است. به این ترتیب جریان خون و عوامل رشد مانند VEGF (فاکتور رشد اندوتلیال عروق) را در سطح پوست افزایش داده و باعث تولید رگ های خونی جدید می شود. این روند موجب افزایش اکسیژن و مواد مغذی در ناحیه تحت درمان می شود و با بهبود گردش خون، بازسازی سلول ها به بهترین شکل انجام می شود. افزایش غلظت اکسیژن باعث حفظ آب در پوست نیز می شود.
به این ترتیب خطوط ریز، چین و چروک ها و ترک های پوستی کم می شوند. این افزایش جریان خون موجب افزایش تولید کلاژن شده و باعث می شود چین و چروک ها و تیرگی زیر چشم کاهش یابد. چند ماه پس از درمان، روند ترمیم پوست از طریق انقباض کلاژن اتفاق می افتد.
چه مشکلات با کربوکسی تراپی درمان می شوند؟
در حال حاضر از این روش برای درمان مشکلات زیر استفاده می کنند:
- سلولیت
- جای جوش
- آلوپسی
- آکنه
- پسوریازیس
- افتادگی پوست
- چروک های صورت و دور چشم
- اسکارهای ناشی از سوختگی و جراحی
- پدیده رینود
- زخم های عروقی
- بیماری های ایسکمیک اندام تحتانی
- افتادگی پوست
- جوانسازی پوست
- قبل و بعد از لیپوساکشن
- کاهش درد و اسپاسم عضلانی
درمان سلولیت
سلولیت به چربی های جمع شده در زیر پوست گفته می شود که پوست را ناهمواری می کنند. این عارضه حدودا در 95 درصد از خانم ها مشاهده می شود. اما مردان به دلیل ساختار متفاوت پوست خود، کمتر دچار سلولیت می شوند. مردان به دلیل استحکام بیشتر عضلاتشان و سفتی پوستشان کمتر شاهد سلولیت هستند. یکی از روش های درمان سلولیت همین روش کربوکسی تراپی است. در این روش سلول های چربی توسط گاز CO2 شکسته شده و بدون آسیب دیدن بافت های سالم، سلولیت از بین می رود. علاوه بر این، کربوکسی تراپی موجب بازسازی کلاژن در پوست نیز می شود.
درمان آلوپسی
همان طور که گفتیم در کربوکسی تراپی با تزریق گاز CO2 بدن ترغیب می شود که خونرسانی به ناحیه تحت درمان را افزایش دهد. بنابراین افرادی که دچار تاسی یا همان آلوپسی می شوند می توانند با کمک این روش و خونرسانی بیشتر به پوست، مشکل خود را کم کم حل کنند.
درمان ترک های پوستی
تقریبا همه خانم های باردار پس از زایمان شاهد ترک های پوستی روی شکم و نواحی ران و باسن هستند. در دوران بارداری، بزرگ شدن شکم فشاری زیادی به پوست نواحی میانی بدن وارد می کند. از طرفی پوست تا یک حد معینی قابلیت کش آمدن دارد و پس از آن دچار ترک می شود. در روش کربوکسی تراپی، تولید کلاژن تحریک می شود. کلاژن اصلی ترین ماده در پوست است که وفور آن در این اندام باعث جوانسازی و استحکام بیشتر می شود. بنابراین برای درمان ترک های ناشی از بارداری و افزایش و کاهش وزن می توانید روی روش کربوکسی تراپی حساب کنید.
درمان سیاهی دور چشم
یکی از کاربردهای اصلی کربوکسی تراپی از بین بردن تیرگی دور چشم است. تیرگی دور چشم عارضه ای است که به دلایل مختلف از جمله تخلیه نشدن درست اشک و تجمع عروق خونی در زیر پوست رخ می دهد. در واقع این تیرگی نشان می دهد که اکسیژن به درستی به پوست نواحی زیر چشم نمی رسد. در کربوکسی تراپی، با بهبود شبکه خونرسانی و اکسیژن رسانی و افزایش تولید کلاژن، این مشکل به سادگی حل خواهد شد.
همان طور که گفتیم در کربوکسی تراپی، با تزریق مقدار کمی گاز دی اکسید کربن، هم خونرسانی و هم شبکه مویرگی بهبود پیدا می کند. پس از مدتی خونرسانی به بهترین شکل ممکن انجام شده و تیرگی دور چشم درمان می شود.
در چه مناطقی می توان از این روش درمان استفاده کرد؟
برای مناطق زیر می توانید از این روش درمان استفاده کنید:
- پلک
- صورت
- گردن
- بازوها
- معده
- باسن
- پاها
تعداد جلسات مورد نیاز
اگر هدفتان کاهش چربی های صورت باشد، باید از 8 الی 10 جلسه درمان استفاده کنید. فاصله این جلسات باید 1 الی 2 هفته باشد. اما اگر هدفتان درمان سلولیت باشد، نیاز به 6 الی 10 جلسه درمان دارید. برای درمان چین و چروک و تیرگی دور چشم نیز معمولا 4 الی 6 جلسه درمان را توصیه می کنند.
کربوکسی تراپی
عوارض کربوکسی تراپی
کربوکسی تراپی یک روش نسبتا امن است که تقریبا بدون عوارض جانبی است. اما گاهی ممکن است کبودی در محل تزریق، به ویژه در سینه ها و پاها وجود داشته باشد. این کبودی باید ظرف یک هفته از بین برود. افرادی که برای کاهش چربی یا سلولیت از این روش استفاده می کنند نیز نباید در 24 ساعت اول درمان به استخر بروند یا از وان حمام استفاده کنند.
هنگامی که از کربوکسی تراپی برای درمان ترک های پوستی و زخم استفاده می شود، نسبتا بدون درد است. این به این دلیل است که بافت اسکار، عصب ندارد. علاوه بر این ممکن است احساس خارش داشته باشید. این خارش حدود پنج دقیقه بعد از اتمام درمان از بین می رود.
افرادی که از کربوکسی تراپی برای درمان سلولیت و رسوبات چربی استفاده می کنند ممکن است در طول تزریق احساس فشار کنند. این احساس شبیه حسی است که هنگام تست فشار خون به سراغتان می آید. علاوه بر این مناطق درمان شده تا 24 ساعت گرم هستند. زیرا طی این مدت گاز دی اکسید کربن در حال بهبود گردش خون است.
آیا این روش ایمن است؟
از آنجا CO2 غیر آمبولیک است، اگر با پروتکل های درست و مشاوره پزشکی انجام شود، هیچ عارضه ای برای بدن ندارد. دی اکسید کربن یک محصول طبیعی است و حتی دوزهای بالا آن نیز برای بدن سمی نمی باشد، مگر اینکه بیماری زمینه ای وجود داشته باشد. گاز تزریق شده در این روش ظرف 5 دقیقه جذب می شود و در منطقه تحت درمان دیگری گازی وجود ندارد. از این روش درمان به طور گسترده ای در اروپا و آمریکای جنوبی استفاده می شود. به طور که سالانه بیش از 30 هزار بیمار در این مناطق برای درمان سلولیت، پسوریازیس، زخم های دیابتی، نارسایی وریدی و ترک هیا پوستی از کربوکسی تراپی استفاده می کنند.
دوز مصرفی CO2 در این روش کمتر از 100 سی سی در دقیقه است و کل CO2 وارد شده به بدن بیش از 1000 سی سی نمی شود. در فیزیولوژی عادی، سلول های بدنمان طی فرآیندهایی مانند تنفس سلولی و تجزیه قندها یا چربی با اکسیژن، CO2 تولید می کنند.
افرادی که استفاده از این روش درمانی برایشان مجاز نیست
از آن جا که کربوکسی تراپی یک روش نسبتا ایمن است، همه افراد می توانند از آن استفاده کنند. البته استثنا هم در این بین وجود دارد. افرادی که مشکلات زیر را دارند نباید از کربوکسی تراپی استفاده کنند:
- افرادی که نارسایی کلیه دارند
- افرادی که دیالیز می شوند
- زنان باردار
- افرادی که به سرطان مبتلا هستند
- افرادی که شیمی درمانی انجام می دهند
- افرادی که کم خونی شدید دارند
- افرادی که مبتلا به صرع هستند
- افرادی که بیماری مغزی دارند
- افرادی که مبتلا به آب سیاه (گلوکوم) هستند
آیا می توان از این روش درمان برای همه نوع پوستی استفاده کرد؟
می توانید با خیال راحت برای همه نوع پوست از این روش درمانی استفاده کنید. این روش یکی از موثرترین روش های زیبایی در طول 2 تا 6 ماه است که اثر تحریک کننده و بازسازی کننده کلاژن دارد. البته انجام مشاوره پزشکی قبل از درمان ضروری است.
چه چیزی قبل و بعد از کربوکسی تراپی انتظار ما را می کشد؟
در طول درمان، حساسیت ایجاد شده را می توان به یک سوزش خفیف یا فشار تشبیه کرد. این ناراحتی خفیف 2 تا 4 دقیقه طول می کشد. CO2 حدود 20 برابر محلول تر از اکسیژن است و به راحتی و به سرعت در بافت های اطراف پخش می شود. پس از اتمام دوره درمان، گاز ظرف 5 دقیقه کاملا جذب می شود و سطح اکسیژن منطقه درمان شده افزایش می یابد. سپس ناحیه تحت تاثیر، واکنش التهابی از خود نشان داده و باعث تولید کلاژن می شود.
پس از کربوکسی تراپی، هیچ دردی احساس نمی کنید. فقط احتمالا احساس سوزش در زیر پوست دارید که آن هم پس از جذب گاز از بین می رود. تنها اثر جانبی طولانی مدت کربوکسی تراپی، کبودی است. با این حال، کبودی تنها در حدود دو درصد از بیماران اتفاق می افتد. بیماران می توانند بلافاصله پس از درمان به فعالیت های عادی خود بازگردند.